در دل شب بود که تو را

                              

                                     در آسمان عشق دیدم

 

 تو را همچون ستاره در

 

                                     آسمان تاریک خود دیدم

 

   گل روی تو بوسدم

 

                                   بگفتم از کجایی که با مایی

 

  بگفتی من ز آسمان غم آمده ام

 

                                   بگفتم مگر جز آسمان من

 

آسمان غمی هست در دنیا

 

                        از تو شنیدم که با صدای لرزان گفتی

 

آری به اندازه تمام ستاره هایت

 

                              به تو گفتم من ستاره ای ندارم

 

       

 

           گفتی یادم نبود که آسمان تو هم همانند آسمان من است

 

 

 

     شبی پرسیدمش با بی قراری

 

                         که غیر از من کسی را دوست داری

 

نگاهش از خجالت در هم افتاد

 

                                  میان گریه هیسش گفت آری